In deze verhandeling presenteer ik een verbredende filosofische interpretatie van het kwantum Zeno-effect. Door dit filosofische gedachte-experiment in te bedden in een metafysisch kader, breng ik drie paradoxen aan de oppervlakte die voortkomen uit de continue, voortdurende meting van de universele waarschijnlijkheidsgolf, zoals beschreven in de kwantumtheorie. Uiteindelijk is mijn conclusie dat de problematisering van het kwantum Zeno-effect afhangt van een selectieve benadering. Het eerste deel definieert de term 'paradox'. Het tweede deel gaat dieper in op het kwantum Zeno-effect en het IHBW-experiment. Het derde deel introduceert en contextualiseert het presentisme. Ik zal beargumenteren waarom presentisme compatibel is met kwantummechanica, wat leidt tot de presentatie van een concept dat kwantum presentisme wordt genoemd. Door deze metafysische interpretatie komen drie paradoxen naar voren. Het vierde deel is een logische en filosofische verkenning van deze paradoxen, op het snijvlak van kwantummechanica, metafysica en logica.